bu ara tavsiyelere çok ihtiyacın var, özellikle kendinden geleceklere.
o duvarlarını yine bir bir örüyorsun. içinde kıyamet kopuyor sen "iyiyim." diyorsun. en kötüsü de bazen bağıra bağıra konuşmak istediğin halde susmaya devam ediyorsun, bir el kapıyor ağzını sanki. aslında içten içe anlattığına değmeyeceğini biliyorsun. insanlar mı acımasız, hayatı mı anlayamıyorsun yoksa o duvarlarına mı hayransın bilemiyorum. anlamlı kelimelerin azalıyor bir bir, ne varsa içinde tutmaya başladın yine.
yapma diyemem, haksızsın diyemem. en azından kendine açık ol. güçlü dur, düşsen de kalkmasını bil; zaten düşmek de kalkmak da senin için yeni olaylar değil. içinde yaşadığın ne varsa hakkını vererek yaşa, duvarların içinde yaşasan da.
