2,5 yaşındaki kızım ile geçen diyaloğumuz;
-babaaaa..
+efendim sevgilim.
-bana çizgi fiym açmazsan senin kafanı kıyayım.
+n..nasıl!! tamam açiyim.
kim öğretti nasıl öğrendi. o cümleyi orada kullanması gerektiğini nasıl anladı hala hayretlerdeyim. ne gülebildiim, iyi bir şey sanmasın diye, ne de kızabildim. bu zamane veletleri gerçekten değişik.
