vaktizamanında hoş mu hoş bayanla oturulan okul kantinin de sunulan ülkerin ikram ürününe ' hayır teşekkür ederim ben ülker yemiyorum' diyip beni dumura uğratan bir hikaye başlığıdır. yabancı olmamız sebebiyle memleket meselerine alışkın olmadığımdan irkilmeme sebep olmuş. korkmama. hemen acaba domuz yağımı kullanılıyor da diye yemiyor gibi bir düşünceye kapılıp ambalaj arkasına bakı vermeme sebep olmuş. daha sonrasında türkiye gerçeğiyle yavaş yavaş yüzleşmeme sebep olmuş bir başlangıcdır.
