Yalnızlığı anlamak için bi ana ihtiyaç duymaz ki insan. Yalnız olan hep yalnızdır hep farkındadır bunun. Zaten yalnızlığın acıtan tarafı da budur.
Eline telefonu aldığında arayacağı bi arkadaşı olmadığında anlar, çayı tek kişilik demlediğinde anlar, iş çıkışı eve gitmek istemediği zaman anlar, Ahmet kaya dinlediği zaman anlar.
Yalnızlık bi prangadır insanın boynuna sıkıca takılmış. O pranga sıkıp acıtırken, hareket ettiğinde canını yakarken istese de unutamaz yalnız olduğunu.
