ikisi de isteş fiil olmuşlar iş ekleriyle. harbi iş yani.
insanlar üzerindeki dönüşümüne gelince bu durup düşünmek lazım. neden iş?
birisi yemekten geliyor; insanlar birbirlerini yiyor. hannibal olmadıklarına inandıramaz kimse.
diğeri sevmekten geliyor insanlar birbirlerini seviyor... mu acaba? o ayrı mevzu. olsun. sevgiliyiz dedikleri sürece yiyelim biz, pollyannacılık oynayalım.
yiyişmek sevişmek kadar samimi değil ama yavşakça. sevişmek içten, yakın...
yiyişmek alalade... sevişmek mahrem. sinemada, alışveriş yaptığı mağazanın kasasında, yürüyen merdivende habire götürür millet birbirbirini. yazık ki bunların adı sevgili olur. değiller efendim, değiller.
parfüm satmak için göğüs şov yapan reklam kadar, ucuza kaçılmış bir aşktır o. nitekim aşksa...
her insan ergenlikten sonra potansiyel sevişgendir zaten, bunu ulu orta yaparak ispatlamaya çalışmak da neyin nesi?
--sevişebiliyoruz bakın, bu da göstergesi.
uçkuruna sahipsizliktir bir de. eve kadar sabredememektir. o derece açlıktır. romantizmin tecavüze uğramasıdır. kaçınılmazdır fakat zevk alma ihtimali 0 olandır.
yemeyin kardeşim birbirinizi, yemeyin, gidin adam akıllı sevişin evinizde hem pozisyonlara da açıktır.
ayrıca olan var, olmayan var. milletin bir taraflarını şişirmeyin.
