gece kreşten çıktığımızda eski evimize çıkan yokuşta bir arka tekerlekleri havada duran bir kamyon olurdu ve babam her gece beni havaya kaldırıp tekerlekleri ayaklarımla çevirmemi sağlardı.
zaman ne çabuk geçiyor.
daha dün gibi aklımda olan bu hatıranın üzerinden 29 sene geçmiş.
