özellikle martin axenrot'un ağzımı açık bırakan bir performans sergilediği muhteşem konser. genel kanının aksine fredik akesson da oldukça iyiydi. mikael akerfeldt için ise pek fazla konuşmaya gerek yok sanıyorum, adam her geçen sene daha da ilahlaşıyor. ayrıca konser çıkışı bakkal müziğini son ses açıp opeth'in minibüsünü kovalayan dolmuşçuya da selam ederim, sayesinde tanrıları daha yakından gördük.
