vallahi diyorum. bakın ben küçükken annemle beraber yolda gidiyorduk bir dilenciyi umursamadan arkamızda bıraktık ve o 'boş geçme evladım' dedi. anlattığına göre bu sözler annemin kulaklarında yankılanmış ve geri dönüp dilenciye para vermiş. daha sonra karşıdan karşıya geçerken sen kalk arabanın biri bana bir vur, sen bir uç var ya süpermen gibi uçtuğumu hatırlarım. demem o ki annem eğer dönüp dilenciye o parayı vermemiş olsaydı şu an mevta idim. buradan çıkardığım sonuca göre de hızır araya girip beni kurtardı.
bizzat yaşamış olduğum hikayeden yola çıkarak varmış olduğum sonuç, bir gerçek.
