Eğer ki, ailesini, sevdiklerini kaybeden bir insan yalnızlığıysa bu, eminim ki fazlasıyla zor, dayanılmaz bir acı fırtınasından ibaret olacaktır.
Ama yok öyle değil de, "kabalıklarda yalnızlık" dediğimiz, fikirlerimizin, duygularımızın, endişelerimizin, hayallerimizin kimse tarafından anlaşılmaması, önemsenmemesi ve umursanmaması ise o zaman bir pozitif bir negatif olan dalgalı bir hayat demektir yalnızlık.
Kitapların, müziklerin, kendimizin bize arkadaş olduğu bir yalnızlık.Duvarlarla konuşmak, penceremizden geçen mevsimleri izlemek, fırtınanın sesini dinlemektir yalnızlık.Tek bir defa geldiğimiz şu hayatta belki de kimse tarafından anlaşılmamış olarak öleceğimizin verdiği o hüzün duygusu, bazen de aşağılık dünyanın uzağında olduğumuzun farkına vardığımızda yaşadığımız anlık mutluluklardır.
