kazandığımız hırvat maçının ardından viyana sokaklarında sabaha kadar çılgınca eğlenilir. ertesi gün yolda biri son derece samimi bir şekilde el-kol yanıma geldi:
- baba naber ya...
+ tanıyamadım...
- nasıl tanımazsın dün maçtan sonra beraber koptuk ya..
+ ehem.. kem küm.. valla hatırlayamadım kardeş..
zor bela kanka olmadığımıza ikna ettim. artık maçın sevinciyle ne yaptıysam...
