Akla geldikçe insana "neden hala yaşıyorum amk" dedirten anlardır.
Şimdi aklıma geleni yazarsam bayağı eksi yerim yazmayayım dedim kendi kendime ama yazıcam. 17 yaşındayım o zaman bir kızla çıkıyoruz. Şu kelimeyi de hiç sevmem. Birgün evde film izlerken allahın hikmeti nasıl olduysa öpüşmeye başladık. 15 dakika kadar sonra da malum durum. Kız koltuğa uzanmış bacaklarını açmış bekliyor. Ben tabii heyecandan kendimi duvardan duvara vurucam. yerimi aldım ben. Temas etmemle çok afedersiniz boşalmam bir oldu. Kız gülmekten sinir krizi geçiriyor, kendini ordan oraya vuruyor. Hani o filmlerde klişe "olsun olur öyle strestendir" diyen kadınlar var ya? Yalanmış. Rahat 10 dakika öyle dondum kaldım. Çok üzücüydü.
