3-4 ay öncesine kadar burdaki herkese yetecek kadar derdim vardı. ya da şöyle diyeyim kafamı yastığa koyduğumda 3-4 saat sonra uyutuyordu diyeyim. havalı ama huzursuz işimden istifa, sevdiğim ama bana iyi gelmeyen şehirden insanlardan biraz uzaklaşma. çok tanımadığın hatta daha önce bir kaç defa geldiğin şehire ve çevrende daha önce tanımadığın insanların olduğu bir yere taşınma ve bu sürede fırsatını buldukça ve imkanların dahilinde canın ne istiyorsa onu yapmak.
sonuç olarak iflah olmaz umarsız gamsız bir insan oldum çıktım neredeyse.
tabi ara ara hazin geliyor, esiyor illaki.
kısacası bende durum bu. daha anlatsam çok da eskiye göre iyi olunca şuanki derdi eskiden tek kapakta alıyorduk diyesi geliyor insanın.
siz durum nedir bilemem. anlatın dinlenecektir.
