okula montsuz gittiğim zamanlarda sorulan üşümüyor musun sorusuna 'mont giyemiyorum, çok sıcak oluyor ve ben sıcağı sevmem' demek yerine, 'montum yok' cevabını vermediğime pişmanım. o yılları hep bir şeylerden kaçarak geçirdiğime pişmanım. keşke utanmadan, sıkılmadan 'yokkk' deseydim. karın çok yağdığı günler okula gitmez, hastayım derdim. çocuktum ve bir çocuğun umursamazlığı olmalıydı üstümde.
o zamana dönüp cevabımı gülerek vermek isterdim. montumun olmamasını neden bu denli önemsemişim ki. gizlemeden üşüsene, kara batsana, komik bulsana.
çocukluğunu yaşasana.
