ben, sen, o. zavallıyız biz evet. takmıyoruz ama türban, yetimin hakkını yemiyoruz önce. sonra eve lazım olan camiye haramdır tadında yaşıyor, mahallede tok varsa aç yatamıyoruz ilkin.
bi yetimin saçlarını okşuyoruz ama, canı yanacak diye korkuyla. sonra, almanya da yanan türkler için taziyeye giderken prada çanta kullanmıyoruz biz. o kadar yoksul varken yurdumuzda, eşarpların markasını göstermiyoruz, utanıyoruz çıplak ayaklı birini görünce ayakkabılarımızdan. her gördüğümüzde bi fakiri eve alıp doyuyoruz biz.
hayat garip be adem, kılığın markası insanlığın markasının önüne geçmiş ya, adama asıl o koyuyor valla.
yanacaz lan biz. yeminle cayır cayır mangal kıvamında. türbanım yok diye ateş beni çağırıyormuş adem, sence, de şimdi bana hangimiz cehennemliğiz aslında? sen de güldün di mi kahkayla.
kimilerine göre, zavallıyım
kimilerine göre zavallısın
ve kimileri de zavallı...
