günlük yaşantımızda karşılaştığımız çeşit çeşit ruh ve duygusal kişiliği algılayabilen bir garipliğim var. 6. his derler fakat benimkisi gönül gözü özelliğinde. yani insanların hissettiklerini hissedebiliyorum. onların duygularını aynı şekilde hissedebiliyorum. bazıları çok kuvvetli bazıları ise hafif. duygularını hiç belli etmeyen insanlar da mevcut onlar da kendileri gibisini görür karşısında, sıkıntımız yok.
bu durumum tabi ki beni zorluyor. bir insan çıkıyor sende sevgi hissediyor. boğuluyorum o sevgiyle.. veriyorum aynısını ona.. bir başkası geliyor nefret ile.. anında giriyor o duygu içime.. kimisi sadece arkadaş veya dost ister bulur sahip olur elbette. kimisi aşık olur ki bu da tamamen kaçtığım bir mesele. anlam veremediğim yoğunlukta.. o kadar yoğun ki bana ihtiyacımdan ve kaldırabileceğimden çok yoğun.. bir damlası bana bir ömür sevgi yüklemiş gibi geliyor. anında insanlardan soğuyor uzaklaşıyorum..
acı.. dertlerini paylaştığım, paylaştıkça azalttığım ve onlara onlar gibi hissettiğim için doğru telkinlerde bulunduğumu söylememe gerek yok. acıyı hisseden insanlara iyi davranmalı.. ve sadece gülmek ve gülmekten gebermek isteyenler.. favorim yahu. ben sanırım günde 1 saate yakın gülüyorum, gülüyordum ya da.. şu sıralar mutsuzluk halindeyim..
evet ne diyordum..
hayır kesinlikle.. bu dünya'da karşılaşmak istediğim son insanım.
