Afrika'da bir ülkede yaşayan yoksul küçük bir çocuk için yıllık eğitim bursu olarak 200 dolar gibi cüzi sayılabilecek bir bağışta bulunursunuz. O çocuk kimdir, nerede, ne şartlarda Yaşar bilmezsiniz. Bir süre sonra unutmuş olurursunuz. Fakat eğitim dönemi bittiğinde malum çocuk tarafından sizin adınıza el yazısı ile yazılmış bir teşekkür mektubu ve karnesi ile çekilmiş bir fotoğrafı aldığınızda yaşadığınız şaşkınlık hem sizi dünyanın en mutlu insanı yapar hem de tarifsiz bir burukluğa sebep olur.
Çocuk o eğitim dönemini başarıyla tamamlamıştır. Siz dünyanın bir ucundaki minik bir kalbin mutluluğuna bir kum tanesi etkisinde de olsa vesile olmuşsunuzdur. Belki hiçbir zaman bir araya gelemeyecek olsanız da yanıbaşınızda size güleryüz göstermekten imtina eden, gülen yüzünüze, iyiliklerinize ve onca yardımlarınıza rağmen size sırt çeviren insanlara, belki sizin de onlar gibi başkalarını aynı şekilde görmezden gelişinize karşın, o yüreği bedeninden büyük çocuğun kocaman mutluluğuna ufak da olsa destek olduğunuzun farkında olduğunu belirten eşsiz tebessümün güzelliğini anlatmaya hiçbir kalemin gücü yetmez.
iyilik yap, karşılık bekleme, gün gelir mutsuzluğunun temeline küçük de olsa bir darbe o unuttuğun yerden gelir.
