yoktur, zamanla düşünceleriniz hafifler daha az hatırlarsınız ama o içinizde bir ukde olarak kalır. unutamazsınız. aradan yıllar geçer ve tesadüfen bir yerde rastlarsınız ve onu ilk gördüğünüzde hissettiğiniz o heyecanı, içinizin yanmasını hissedersiniz. işte o an anlarsınız, ne unutabilmiş ne de yerine birisini koyabilmişsiniz. sadece zamanla aklınızda, düşüncelerinizde hafiflemiştir, kalbinizde ise yeri hep aynıdır. yıllar önce açtığı o yara hala kanamaya devam ediyor ama farkında değilsiniz. unuttum diyorsunuz başka şeylerde teselli arıyorsunuz kendinize ama bilmiyorsunuz ki o artık sizin bir parçanız oldu. nasıl söküp atacaksınız? bir uzvunuzu kesebilir misiniz? onu da böyle unutamazsınız. yolu yok, boşuna kıvranmayın, böyle yaşamaya alışmaya çalışın..
