önünden geçerken, ağaçlar arasında saklanmış bu meclise bakıyorum. açıkta olmalı halbuki. her yandan görülebilmeli rahatça. kapıları, gözden uzakta, bir merdivenler kümesinin en ucunda olmamalı. sırf mimarisi, çevre düzeni bile bana aslında ne olduğunu ve ne olmadığını hatırlatıyor her seferinde.
burası bir millet meclisinden çok, aristokratların şatolarını, kralların saraylarını anımsatıyor bana.
