Yangınlarımı doğduğum yerde sakladım
Ayrılık vakti gelip çatmıştı
Toplarken eşyalarımı gözyaşlarımla doldurdum
Yıl bin dokuzyüz seksen dokuz
Bütün güllerimi soldurdum
Giderken kararlıydım yüreğimde yaralıydı
Hayat çok pahalıydı yokluk zamanıydı
En acısı bizi o halde bırakan en kötüsü herşeyimizi sattıran ve bunları bir bir karartan bir babaydı
Ben yolcuydum artık
Bugün anladım ki kendim için doğmamışım ben
O gün anladım ki öylesine yaşıyorum istemeden
Sevdiğimi sevdiğim şehirdebıraktım giderken
Sende gittin anne beni bir başıma bıraktın
Sende gittin...
