küçükken ilgi çekmek için sürekli hasta taklidi yapardım.bu şekilde annemin özellikle de babamın diğer kardeşime göre bana daha fazla ilgi göstereceğini sanıyordum. biraz büyüdüm.kendimi üniversitede buldum ama hala kişiliği koyacak yer aradığımdan mı olsa gerek her dönem farklı bi kişilik farklı bi şekil oluyodum. hakan pekeri de müslüm gürsesi de çok seviyordum. saçlarım uzundu küpem vardı ama takım elbise giyiyordum.bi ara pizzaya karsı şiddetle lahmacunu savunduğum kola içmediğim de oldu. nurcuları merak ediyordum ama cumaya gitmek yaz tatillerinde bana zulüm geliyordu. hem solcu hem güneyci hem merdiven altı fasoncuydum.
ama kimse sevgili yaraka kimse farkımda değildi.
herkes olmak isterken acaba herkeş ve herkez mi oluyordum.
ve birgün kendim olmayı öğrendim. belki cilala parlat egzersizleri yapmadım ama ait olduğum köklerin farkına varmıştım.kavruk tenliydim.orta halli bi ailenin çocuğuydum.
sistem tarafından ezilmiş tapınımlarım arasında sıkışmışken bunun farkına vardım. ne kadar yüksek ücretlerle çalışsam da, güzel güzel sözcüklerle konuşmamı süslemeyi bilsem de ve kassam da gersem de hala yerde yer sofrasında yemek yemeyi çok seviyordum çünkü.kara kafam ve ucuz edebiyatçılığımla en çok taklidi olurdum olmak istediğim hayatların.
dostum belki ezan vahiyle gelmediği için kutsal görünmeyebilir ama yine de saygı duy.duyanlara da saygı duy. sadece ezan değil kilisede çan çalındığında da toparlan. sen kazanırsın. *
