Öncelikle bazıları şu iddayı ortaya atacaktır, "insan özünde iyidir" bunu kabul etmek mümkün değildir.
Daha yaşamının ilk saniyesinde fütursuzca emmek isteyen canlılar sanki bebekler değil. Aynı anda 3 oyuncakla oynamaya çalışan çocuğa ne diyeceksiniz ? hiç bir şekilde doymayan, boğulana kadar emebilecek bebeğe masum mu diyeceksiniz ?
insan özünde, omnipotent bir varlık olduğunu düşünür, hazzın peşinden gitmeyi ancak ahlak sayesinde dizginliyebilir.
Peki bu ahlakın kaynağı nedir. Euthyphron ikilemibunun için bir örnek.
insanın özünde iyi olduğu ve ahlakı bu şekilde insanın içinden ortaya çıkaran kuramları kendimce yanlışlamış oldum böyle.
Din insanlara ahlakı öğretmez, ahlaki davranışı öğretir. iyi kalpli olmayı öğretmez, iyi kalpli gibi davranmayı öğretir.
Ahlakı kant açısından incelemek daha iyi. Bir şeyi yapmış olmak için yapmak, ahlaklı davranış değildir.
Size iyiliğin karşısında cenneti vaad etmiş, kötülüğünüzü cehennemle tehdit etmiş bir din ahlaka öncülük edemez.
Ahlak ancak mantıklı ve evrenselleşebilecek kadar geniş yasalarla oluşabilir.
