okuyunca, istemeden hayal ettiğim ve kendi kendime iğrendiğim durum. Hayır, durup dururken aklıma, yılda belki bir kez yediğim kokoreci getirdi başlık. iğrensem de bu saatte canım çekti. Çıksam baksam, kokoreççi yok evin yakınında. Babamı yollasam al diye, maç sevincinden hala kurtulamadı, ikinciye izliyor maçı, hayatta gitmez. Öpüşme kısmını çoktan geçtim, benim sevgili biraz mıy mıy yemez kokoreç. Neyse yine nerden yola çıktığımı unuttum *
