var olan görevim dolayısıyla ne yazık ki donduramıyorum ancak feyse her girdiğimde sinirlerim nedense hopluyor.
türk milliyetçisi görüşlü birisiyim. arkadaş listemin çoğunluğunu türk milliyetçileri oluştursa da, hatrı sayılır düzeyde chpli ve akpli de var. siyasetten hiç haz etmeyen türkçülerin sayısı da önemli bir yer tutuyor.
feysbuku genelde iletişim amaçlı kullanıyorum ancak anasayfa açık olduğu için birtakım paylaşımları da görüyorum. her gördüğümde de sinirlerim hopluyor. aynı ocakta çay içtiğimiz adamlar birbirine düşmüş. birisi ümitçi diğeri devletçi.
ümitçiler akpliler ile bir hareket etmenin vatana ihanet olduğunu söylüyor. bahçeliciler devlet zekası deyip, bunun başkanlık oylaması olmadığını savunuyor. arada zirilyon tane durum var. her iki grup birbirine saydırıyor da saydırıyor. türkçüler, aha milliyetçi parti dediğiniz omurgasızların durumu diyor başka bir şey demiyor. akpliler tam bir fiyasko ne dediklerini anlamıyorum. tam bir yazım hatası uzmanılar. chpliler, mhplilere sallıyor; akplilerden daha çok.
ve öyle de bir ortamda yetişip, büyüdüm ki çevremin çokluğunu bunlar oluşturuyor. ''ülküsüz insan çamurdan farksızdır'' görüşüne sahip olmam da diğerleriyle ilişkilerimi belli bir noktaya indiriyor.
hakkıyla, doğrusuyla, yanlışıyla bir ülküm var. bu millet için uğraşacağım dedim daha küçükten. yine doğrusuyla, yanlışıyla; konferans salonlarında, sokakta, internette, yardım oluşumlarında bu millet için uğraş verdim. kurumların önemi yok önemli olan bu millete hizmettir, hizmet noktasında bunlar yalnız araçtır düşüncesini kendime şiar edindim.
ancak ilk kez, ilk kez milliyetçiler bile böylesine parça pinçik olmuşken millet dediğimiz olgudan söz edemeyeceğimiz kanısına vardım. ilk kez üzerimde bir yılgınlık var.
milletimizin tarifini yapar mısınız diyen mehmed reşad'a döndüm. nedir bu millet? açılımı nedir, tanımı nedir, ne oluşturur?
