Şunu söylemek isterim ki her gece yatağa yattığımda hayaller kurmasını seven bir insandım. Hayaller beni mutlu eder ve heyecanlandırırdı. Hatta bazen öyle bir boyutta olurlardı ki uyuyamazdım. Artık öyle yapmıyorum. Kendimi sonuna kadar yoruyorum ki yatağa yattığımda düşünmeyeyim. Düşüncelerim ve hüznümün içinde boğulmayayım. Yatağa yatıyor bayılırcasına uyuyorum. Rüya bile görmüyorum.
Bu durum tabiki işime geliyor. Hem işte verimliliğim arttığı için prime ulaşabiliyorum hemde düşünmemek. Düşününce işin içinden çıkamıyorum...
Siz hiç kafanızdan aşağı kaynar sular boşaltılmışçasına hissettiniz mi? Sonrasındaki beyin mantarlığı evresinde, o dumur anında içinizdekileri yazmak haykırmak yahut bir şarkıyı son ses dinlemek istediniz mi? Şu anda o haldeyim. Çok sinir bozucu işin açıkçası.
En azından yaşamaya çalışıyorum diyerek kendimi avutuyorum çoğu zaman.
Kafanızı şişirdim boş yere...
Kendinize çok dikkat edin. Hayat mutsuz olamayacak kadar kısa sonuçta.
