Burada adına başlık açılmış bir doçentin kızıyım, annem de gazeteci ve tek çocuklarıyım. Babam hayatta tanıyabileceğiniz en iki yüzlü insandır, öğrencilerinin onu sevmesini başka bir açıklaması olamaz. Kendisi, öğrencilerinden biriyle evlenmişti bir de cocuklari oldugu icin, hala ogrenci olan benden ekonomik destegini cekti yetmezmis gibi gorusmeyi de kesti.
Annem barış gazetecilerinden, haliyle issiz tutuklanma talebi de muhtemel.
Bense bir yandan finallerle ugrasip bir yandan dunyanin en boktan islerinden birinde her gun soguktan titreyerek calisiyor ve patrondan montla calistigim icin bolca azar isitiyorum. Bir bucuk ay oncesine kadar evsizdim de ustelik,ev bulunca da dogalgazi actiramamak uzerinde yatacak her hangi bir esya ya da yorganin dahi olmamasi da cabasi.
Simdi ikinci el de olsa bir yatagim var ama annem artik bu ulkede degil. Sevdigim adam yanimda belki ama bazen kendimi cok caresiz ve kimsesiz hissediyorum.
Ben bu haldeyken, annem kendisi gibi birkac kadinla bir evde yasamaya calisiyor,babam da muhtemelen kira odemedigi sicak evinde yari yasindaki karisina sarilip uyuyordur.
