garip bir gün. her seferinde bi şekilde şaşırtıyor, mutlu ediyor ve üzüyor. beklediğiniz biri kutlamazsa üzücü oluyor, beklemediğiniz ama sevdiğiniz biri kutlarsa hem çok mutlu ediyor hem de ''madem o da değer veriyor o zaman niye koptuk'' üzüntüsü geliyor, ya da uzakta olan bi arkadaşınız ararsa sesini duyunca bi hüzün dalgası yayılıyor insanın içine. sonra alt tarafı geçip gidecek sıradan bir gün diyerek motive olmaya çalışırken hayattan bir yılın daha silindiğini fark edince tekrar bi üzüntü geliyor. ya her türlü üzüyor galiba, çıkış yolu bulamadım ben.
