ya böyle olmamalı ya. yok meslekmiş yok tipmiş, yok boy şöyle yok kilo böyle. yok einstein olsun yok şu kadar kazansın. yok havalı olsun..
ya bir insan işini kaybedebilir.
bir insan kilo alabilir.
bi insan bi kaza geçirip tanınmaz hale gelebilir.
dinini değiştirebilir.
daha önceden sevdiği bi tarzı artık sevmeyebilir.
ne bileyim bir insan onu kendisi yapan her şeyi kaybedebilir.
bunlara göre seçim yapılmamalı. ben kendime yediremiyorum biri şu mesleği yapıyor diye sempati duymayı. ya da ne bileyim yakışıklı diye değer vermeyi falan. ama refleksif olarak olmuyor mu? oluyor. olmamalı işte birbirinin kopyası olan toplmun yine birbirine dayattığı ideal imaj ürünü bunlar.
yemişim kriterini ya eğer kendini birinin yanında iyi hissediyorsan, kusurları olmasına rağmen ben burada olmalıyım diyorsan evet başına ne gelirse gelsin bitmez sevgin. ama günümüz şartlarında da bu olmuyor. samimiyetsiz samimiyetsiz ilişkiler dolu her yer. yeni ya da eski. hepsi öyle. eskiden de böyleymiş kızım rahat etsin diye memura veriyorlarmış kızlarını. memur da cehenneme çeviriyo sonra hayatını.
nasıl yapılır neye göre seçilir bilmiyorum ama bunlara göre olammalı.
