çerçeveye kitlenir ve yaradana sığınıp topa doğru abanır. gol olursa ne ala, olmasa da görevini yapmış olmanın getirdiği iç huzuruyla görev alanına geri döner, dönüp arkasına bakmaz bile. zira değil midir en güzel şut daha çekilmemiş olan, en güzel gol daha atılmamış olan?
