Türkiye, kabileciliğin etkisi altında kalmış bir Afrika ülkesi olma yolunda hızla ilerliyor. Bu süreci cemaatlerde dahada hızlandırmak için elinden geleni yapıyor. Misal 17 Ağustos depremi toplumun ortak acısı olması gerekirken o günlerde azınlığa hitap bir cemaat için ölenler Fuhuş zina yüzünden ölmüştür. Kendi kanaatlerine göre yerleri Cehennemdir.
Bugün bu kanaate olacak nüfus daha fazladır.
Her türlü mensubiyet duygusunun ötesinde sadece kendi cemaatine bağlılık ilkesi çevresinde oluşan cemaat ruhu bir yandan "bireysel" düşünceyi tahrip hatta yok ederken diğer yandan da mensuplarının zihninde oluşturduğu kalıp katman veya sınırlar sebebiyle toplumsal hayatı da son derece olumsuz etkilemiştir... Burada unutulmaması atlanmaması gereken en önemli husus bu değerlendirmenin şu veya bu cemaate değil topyekun "cemaatçilik" anlayışı veya ruhuna matuf olmasıdır. Bu bakımdan bir cemaatin başka bir cemaatten mahiyet ve esas bakımından bir farkı yoktur. Dolayısıyla birbirimize sarılmamız gereken yerde birbirimize düşman olamamızın sebebi bu dur. Kaldı ki bu topluluklar liderleri farklı olan cemaatleri 73 fırka düşüncesinden yola çıkarak 72ni cehenneme yolluyor. Taraftarlarını Cehennemle korkutup diğerleri için duvar örmesini sağlıyor.
Bu durum Tükiyede ki siyasi gruplar içinde aynıdır. Toplumda var olan her topluluk dayatmacı sindirmeci benim gibi düşünmelisinci. Buna kemalistlerin (bkz: ikna odaları) örnek gösterilebilir. Ve haliyle sonuç Kabileci bir topluluk.
NETiCE-i KElaM Pefami safanın millet ve insan eserinde dediği gibi: Milli taazzuvuna kavuşmamış memleketlerde milli birlikten bahsedilmesi, ya tehlike karşısında duyulan geçici tesanüt ihtiyacındandır, ki bu takdirde esasa ait hiçbir kıymeti yoktur; yahut ta, milli taazzuvun henüz bir özlenişinden ibarettir, ki bu takdirde milli birlik şuuru, milli uzviyetleşme hareketine doğru koştuğu nisbette hedefine yaklaşır. Milli taazzuv olmıyan yerde milli birlik mefhumu, böyle bir özleyiş ifade etse bile, kuvveden fiile çıkıncıya kadar, henüz iyi duyulmamış ve iyi yaşanmamış ideallerin adını klişeleştiren mekanik bir tekrardan başka bir şey olmaz.
