hal-i başlıktan da anlaşılacağı üzere, neye ya da hangi amaca hizmet ettiği bilinmeyen, çalışanına haybeye para kazandırmaktan başka bir işlevi olmayan, boşa duran mesleklerdir. boştur işte...
hani eskiden olsa sesimi çıkarıp laf falan etmezdim ama şu son dönemde otobüs şoförlerinin konu para olunca, biletçi gibi hemen yanlarında para kutularıyla, para alıp akbil ya da bilet verebildiğini görünce, nedense şu gereksiz meslekten bahsetmek zorunda hissettim kendimi. (bu arada şu şoförlerin her akbil basışta bilmem ne kadar kar etmesi, günde hatta ayda yine bilmem ne kadar parayı cebe indirmesi hususu da ayrı bir başlık artık)
yani dediğim gibi, ister belediye ister halk otobüsü olsun bir otobüse bir insan her haliyle yetiyor aslında. öyle böyle bir gereksizlik değil ikinci biri. sadece durmak vasfı...
şu ikinci biri, bizim boş adam muavinin işini biraz zorlayarak tarif edip tanımını edecek olursam, artık kıçının altındaki yastıkla yayıla yayıla bütün gün püfür püfür yolları gezedurmak diye bir şey geliyor sadece aklıma. (çocukken de ayrı bir uyuzdum, kıskanırdım zaten) hakikaten başka da bir görevleri yok daha yazayım desem.
bir de gereksizliklerinden ziyade, konu açılmışken, uyuz olmak için pek çok neden de var esasında bu insanlara. bazen tam para verirsin beklemezsen eğer üstünü hiç vereyim demez, öğrenci desen illa paso çıkarttırır, falan filan...
hee, "ilerleyelim beyler" lafları var sonra...
***
bu arada, mevcut ise halk otobüsü muavini uludağ sözlük yazarlarına da, 'sözüm meclisten dışarı' bir de... (bkz: sövüp sözüm meclisten dışarı demek)
