ansızın seni düşünüyorum. nefes başına düşen isim sayıklamalarımı, nabzıma oranladığım özlem krizlerimle karşılaştırıyorum. istatistik bir aşk değil bu, sonsuz akan sayıları ölçemiyorum!
eldelerimi toplama dahil etmeye çalıştıkça katlananlar, uzaklığın bile bölemeyeceği kadar çok. eksilenler ise hiç yok, ne garip... alıştırmalarla geçen bu ömre, ana problem ve çözüm aynı anda girince böyle bir delilik yaşanıyor işte.
tüm acılar ve anılara bedel, tüm mutluluk ve sevinçlere dönük, aydınlık ve kendinden sır dolu, yıldız tozuna bulanmış bu "her ne ise" için, kelimelerin insafına kalmış bir yoğunluk var içimde. deliliğinden, derinliğinden kararan yanıma, gün ışığı sensin...
