aklın sadece sizinle oynadığı, en güzel oyunu. hele lusidçilikte varsa serde, alâ.
çok ve tatilsiz çalıştığım dönemlerde gerçeklerle karıştırıyorum rüyaları. arkadaşlarımdan birinin nişanını tebrik ettim misal geçen, nişanlanmamış meğer ben öyle görmüştüm. bir de niyeyse hüsnü çoban arka sokaklar'dan ayrıldı biliyorum şu sıra. onu gece yarısı açık bir televizyonda mı izledim, rüya mıydı hala kestiremiyorum. oturup inceleyecek halim de yok arka sokaklar'ı.
bazen de çok zorlu bir dönem öncesi rüyamda yaşayıp bitiriyorum uyanınca daha hiçbir şeyin başlamadığını görmek çok yorucu oluyor. ve elbette kabuslar. en büyük korkular ve özlemler.
