bağımlılığımın inişlerle çıkışlardan oluştuğunu düşünüyorum. geçen senelerde düşüşlerim daha derine iniyordu, şizofreni başlangıcı denebilecek ağır psikozlar geçirdim. atlattım ama, toparladım sonradan. düşüşte yoksunluğum da çok zordu, uyumsuzluk da, diğer etmenler de. o ara, yoksunluk bir tarafa, girdiğim bunalım, kafamın içinin dağınıklığı, sanrılar, korkular, başarısızlık falan üst üste binmişti. şimdi sürekli bir iç huzur var, rahatım yani.
düşüş demişken; yine çiçeklerim bitti. hep bittiğinde yazıyorum çiçekleri niyeyse, varken hakkında yazmayı düşünmüyorum. özlemekten başka ne yazılabilir ki? bu kez kağıt almayacağım. çiçeklere boğulmak istiyorum yalnız. bir gözümden sevincin yaşı süzülsün istiyorum
