belediyenin açtığı çukura girip uyumak. sabaha kadar herkesin beni araması fakat bulamaması. sabah da hiç bir şey olmamış gibi eve girip çamur içinde kahvaltı sofrasına oturmak. sonradan çamurlu olduğumu farkedip, alkolün kanın içinde hala fink atması sebebiyle kıyafetlerle duşa girmek. sonra aynı ıslak kıyafetlerle banyodan çıkıp yatağa uzanıp " ne yapıyorum lan ben. " diye düşünürken uyuya kalmak. işin garip tarafı da aile fertlerinden hiç birinin tepki vermemiş olması. herkes paralize olmuş bana bakıyordu.
