Bazı günler güzel biter.
Bir kadın elindeki şiir kitabına dokunur.
Şiiri seven her kadın, kitabı neredeyse dokunarak okur.
Elleriyle gözleri birleşir sayfalar arasında.
istanbul’da, yorucu bir gün sonunda bana eşlik eden adam, ruhumu tanıştırdığın şiirler için teşekkür ederim.
Sol yanağındaki gamzen hep sende dursun.
Gamzeler, hayatın yüzdeki onayıdır.
Ve sen konuşurken, gözlerine kaçan yaşam, hep peşinden koşsun.
Bırakmasın hiç seni.
Yorgun gün sonuma yetişen arkadaşlığın ve hediyen için teşekkür ederim.
Alıntılar sana…
Şehre laciverd bir ceket gibi yakışsın yağmur.
Sen beni öpersen belki de ben Fransız olurum
Şehre inerim bir sinema yağmura çalar
Otomobil icad olunur Zarifoğlu ölür
Dünyadaki tüm zenciler kırk yaşından büyüktür.
Ne ikna edici bir intihar girişimidir şimdi gözgöze gelmek.
Kendimi bana bırakmak istiyorum.
Daha küçük bir prensken
Annemle prenses anlatırdık
Ben denize bakardım, annem ağlıyor
Babam cephede düşman, düşmemiş
Bir şövalye geziniyor atı var kır
Annemin içinde kadınlar ağlar
Duvarlar varlar.
Ah aşk!
Bir topluluğun fotoğraf çekildikten sonra
Dağıldığı
An.
Ayakkabılarını kapımın önünde görmeyi istiyorum.
Çünkü bu, seni seviyorumun içine nal salmak demektir.
Ve hareketinin bana durduğunu akla uydurur
Oysa seni sevmem toplumu meşru kılar
Ve gitmen beni dile indirger sevgilim.
Ah Muhsin Ünlü / Gidiyorum Bu
Hayal Kırıklığına Uğrayanlar.
