aklıma mahir kaynak'ın bir yazısını getirdi;
terör, bütün dünyada, siyaseti yönlendirme işlevini sürdürüyor. ancak eylemlerin uygulama biçimi ilginç bir eğilimi sergiliyor. hedef ne kadar önemli ve sonuçları ne kadar çarpıcı ise, eylemler o kadar basitleşiyor ve çok sıradan kimseler tarafından gerçekleştiriliyor.
israil’de rabin, sıradan bir gencin verdiği ve uyguladığı bir kararla öldürülüyor. özdemir sabancı, biri çaycı, diğeri tornacı üç gencin kişisel yeteneklerinin kurbanı oluyor. amaçları gülüp geçilecek cinsten. ülkede komünist bir düzeni gerçekleştirmek istiyorlar ve bu amaçla kapitalizmin temsilcilerini ortadan kaldırıyorlar.
dünyayı birkaç kere yok edebilecek bir organizasyonu kuran abd’nin lideri kennedy, oswald isimli bir kişinin kurşunları ile yok oluyor. başkanının intikamını almak isteyen bir kişi de onu, sırlarıyla birlikte, ortadan kaldırıyor.
küçücük, minicik, hiçbir özelliği olmayan insanlar tarihin köşe başlarını belirliyor ve insan aklı buna karşı koyacak bir çare üretemiyor.
bilimsel izahlar bizi çaresizliğe götürüyor. konumundan şikâyetçi olanlar, muhtemel birer terörist sayıldığından, eline silah alıp eyleme geçecek insan sayısı milyonları aşıp milyarlara dayanıyor ve
bunların birkaçı, teknolojinin ve organizasyonun bütün duvarlarını aşmayı beceriyor.
halk açısından manzara şöyle: devletler, toplum ve düzen karşıtı teröristlere karşı çok büyük örgütler kuruyor, teknoloji, güvenlik konusunda harikalar yaratıyor; ama bazı küçücük şeytanlar bu zırhların arasından sızmayı beceriyor ve uğursuz eylemlerini gerçekleştiriyor. bazen meselenin bu kadar basitleştirilmesinin şüphe ile karşılanacağı düşünülerek, günah keçisi ilan edilen bazı ülkeler suçlanıyor.
terörizmi desteklediği söylenen bazı ülke yönetimlerinin nasıl ayakta kalabildiği sorusunun cevabı anlamsız. bunları kimse desteklemiyor, ekonomileri yetersiz, teknolojik açıdan geri dürümdalar ama yine de varlıklarını sürdürüyorlar.
bu ülkeler bazı kitlesel eylemlerin suçlusu sayılsalar bile, önemli kişilere yönelik saldırıların sorumlusu ilan edilmiyorlar. bu gibi eylemler bir çaycının, bir tornacının ya da bir öğrencinin kişisel dehasının ürünü.
bunun aksini düşünenler, yani terörü siyasetin bir aracı şayan ve eylemlerin arkasında devletlerin irade ve kararlarını arayanlar komploculukla suçlanıyor. temel bir varsayım, onların iddialarını reddetmek için yeterli sayılıyor. devletler iyilik için kurulmuştur ve şiddeti sadece savunma amacıyla kullanırlar.
özdemir sabancı, resmî görüşe göre, demokrasinin zaafını kullanan bir avuç insanın ütopik amaçları için öldürülmüştür. bize göre, günümüzün siyasetini yönlendirmek isteyen büyük güçlerin hesapları söz konusudur. beğendiğinizi siz seçin.
neden böyle oluyor çok önemli eylemler bir o kadar basit oluyor.
