Bu tür konularda hassas olduğum için bahane kabul etmiyorum. Şu yada bu sebebten hic fark etmiyor. Mesela annelerimiz, sadece dogururken yaşadığı sıkıntıları bir kenara birakın, üstüne titreyerek büyütür seni, gecenin yarısında ateslenirsin içi içini yer dayanamaz acile götürür sırf senin için endiselendiginden..aman yavruma bir şey olmasın düşüncesiyle büyütür seni. Kac kere altını değiştirmiştir kim bilir tatlı tatlı söylenirken. Hersey den herkes den sakınır seni. Okula başlarsın, seninle birlikte onun da okulu baslar, seninle çalışır,seninle öğrenir.. Herşey sendirsin onun için. Büyürsün, artık kendi ayaklarının ustunde durup, kimseye ihtiyacının olmadığı düşüncesiyle başlarsın iş hayatına. Lakin annen hala seni dusunmektedir. Senin için dua etmektedir.
Onun mutluluğu, senin mutlu olmanda saklıdır.
