bu akşam son 2 aydır yaptığım gibi iş çıkışı fizik tedaviye gittim.
fizyoterapist 25 yaşında güzel bir kız, biraz leyla bir hali var.
ilk zamanlar kızıyordum bu durumuna ama ben son hasta olduğum için belki iyice yoruluyordur diye düşünüp ses etmiyordum.
neyse bu akşam her iki tarafında korkuluk olan yürüme bandında aldım verdim yaparak yürümeye çalışıyorum.
sağa sola yalpaladığım için demirleri sıkı sıkı tutmuşum, dedi ki şimdi tek elinizi bırakın bakalım ne durumdasınız, ben konsantre olmaya çalışıyorum içimden, hadi yapabilirsin falan diyorum, gözümü kapatıyorum, gözümü bi açtım kız dalmış, ağzı kulaklarında gülüyor. tabii ben tek elimle tutunduğum yana kaykılmış yani başaramamış olmanın sıkıntısıyla tuğba hanım bu iyi bir şey değil, bakın devrildim dedim.
pardon dedi geldi tuttu kolumu. dedim ki ben de yorgunum bırakalım artık, sizi bu kadar keyiflendiren neyse allah daimi etsin. biri var da dedi ağzı kulaklarında. hiç belli olmuyor dedim gülerek.
umarım çok mutlu olurlar.
ama ben hala aldım verdim yapamıyorum. *
