eskişehir'de zor bir günümün ardından uyuyamayışımın etkisiyle biraz yürümek istedim.
eskişehir stadından porsuk çayının yakınlarına kadar kafamda düşüncelerle yürürken ayağım kaydı. neden kaydığına baktım oluklardan akan damlalar donmuş. biraz daha yürüdüğümde çayın da üstünde buzlanma olduğunu gördüğüm an o soğuğu derinlerime kadar hissettim. gözlerim bi' açıldı. "benim ne işim var la burada!" demem ve eve doğru hızlı adımlarla gitmeye kalkışmam bir oldu. tabi gelirken hissetmediğim o soğuk dönüşte her an iliklerime işlemesi çok acıydı.
