ezbere bildigimiz bir yargı. soylemesi de zevkli hem; dinde zorlama olmaz. genelde turban meselesi konusulurken ortaya cıkıyor. bir taraf kızları zorla carsaf altına hapsetmekle itham ediyor karsı tarafı diger taraf da elbette savunmayı patlatıyor: dinde zorlama olmaz. daha dogrusu islam kimseyi kendi kurallarına uyması icin zorlayamaz ya da onu zorla musluman yapamaz.
ama sıkı durun kazın ayagı oyle degil muhabbeti geliyor simdi. bir din dogası geregi sevgi ister ilgi ister ama herseyden once yayılmak egemen olmak ister.
bu hakimiyet oncelikle siyasal acıdan olur ama daha onemlisi sosyolojik acıdan olur; kulture ciddi sekilde sirayet eder.
tarihsel acıdan sadece islam acısından degil diger dinler acısından baktıgımızda yayılmacı tavrı acık secik gozlemleyebiliriz. tabi ki haclı seferlerinin(ve hatta cografi kesiflerin bile) islamdaki cihad anlayısı ile bir oldugunu soylemeyecegim ama ortak yanları da yok degil.denildigi gibi her din karakteri geregi yayılmalıdır. islam da bir cihat politikası ekseninde(bahane diyen de var bu onemli degil) yayılma olanagı bulmustur.
yazarlarımız itiraz etmeden de belirteyim islam imparatorlugunun da diger turk devletlerinin de feth(karsı taraf icin isgal) ettikleri bolgede adaletli davrandıkları objektifligine tukurdugum tarih kitaplarında anlatılır; biraz abartılır ama pek cok kaynaga gore dogrudur bu.
islam bolgeye adalet, refah getirmek icin oradadır inanc bu.iyi guzel.sonra denir ki bu objektif kitaplarda halka o kadar adaletli davranıldı ki halk gruplar halinde muslumanlıga kostu.halbuki zaten saglam olmayan bir hristiyanlık anlayısı uzerine geliyorsun butun adalet hukumlerini yonetim bicimini yerlestiriyorsun halkı muslim ve gayri muslim olarak ayırıyorsun.bunun halk uzerindeki etkisi aman ne guzel din bu deyip kosmasından daha farklı.biliyoruz ki gayri muslimlerden daha fazla vergi alınıyordu belki de ana sebep bu.fakat gayri muslimlere de askerden muafiyet ve acemioglanlar ocagı gibi imkanlarla yukselme imkanı tasındıgının farkında oldugumu belirteyim.demek istedigim bir bolge ele gecirilip yeni anlayıs getirildiginde bu kisileri zorlamak kapsamında degerlendirilebilir mi bunu sorguluyorum. mahalle baskısıdiye bir sey varsa o da budur. yani zorlama olup olmayısı da kendi kibarlıgımıza kalmıstır.
mahalle baskısı demisken, sosyolojik acıdan bakalım ki en can alıcı yanı bu. bir toplum dusunelim ki kendisi islamı ciddi anlamda icsellestirmis ve bunu hayatının bir cok noktasına tasımıs olsun.dil, kultur, edebiyat, guzel sanatlar aklınıza ne gelirse bireyin ailesinde isittigi ilk sorulardan biri "allah kac?" seklinde oluyor. ilkokulda din kulturu ahlak bilgisi dersinde din felsefesi hic dahil edilmeksizin islam in kesinligi hakkında yetistiriliyor.
konustugu dil asla dinden bagımsızlasamıyor.yine pasif toplum duzeni, pasifligi kabullenmeyi dikte ediyor.edebiyat ise yuzyıllarca dinin buyuk etkisiyle kendini tekrar ediyor.(divan edebiyatı ne kadar muhtesem sahsiyetler yetistirse de tekrar halini almaktan kurtulamamıstır)tabi bunun dille paralelligini acıklamaya gerek yok.niye uc bes kisi haricinde filozofumuz yok diye sormazlar mı adama?batılı anlamda sorarlarsa hic yok zaten.simdi din de eger (dogru veya yanlıs meselemiz bu degil) cocugun aile tarafından musluman yetistirilmesini kosul olarak one suruyor, yedi yasında namaz kılmasını, kızların resit olunca(bu ergenlige adım atma anlamında yani turkiye de 13 14 yasları cıvarı) kapanmasını salık veriyorsa zorlama olmadıgını soylemek nasıl mumkun olabilir?bu bir cesit dayatmadır ve dinin temelinde bu zaten vardır.
kisiye iyi olduguna inandıgı seyi ogretmek elbette aileye kalmıstır fakat bireyin ne tercih edecegi sey onemsizlesiyor.1 yasında cocuga allah bir diye ogrettigin zaman zaten onun 15 yasında kapanıp 18 yasında universite kapısında eylem yapması zaten kacınılmazlasır.kisi bu meseleden ayrı dusunmeyi akıl etmemistir tanıdıgım pek cok kisi dinden ayrı sekilde degerlendirmekten bile korkuyor yani sorgulamaya gidemiyor.zaten bireyin anne ben ateist oldum demesi bu ulkede cok zor.simdi boyle bir halde zorlama yoktur diyebilir miyiz? ozgur iradeden ne kadar bahsedebiliriz?
