çocukluğumuzun fenomeni. odayı ısıtır, çaydanlığa samba yaptırırdı fokur fokur. evde bunu kim değistirecek kavgası başlardı daha bitmeden. annem her seferinde benim elime tutuştururdu. tüpçüye giden yol bitmek bilmezdi. karşıdan hoslandigim kiz gelecek korkusuyla ve neden ben degistiriyom isyaniyla giderdik degistirmeye. tüpçü basligi cikarinca kendimizden gecerdik gaz kokusuyla. hasılı utançla isyani bir arada barindiran benzersiz bir yeri vardı hayatımızda. dönüş yolunda mutlaka bi tanıdık denk gelirdi. sanki ufo varmış gibi evinde pis pis sırıtırdı vatandaş. arkadaş ne günlerdi. özledik.
