anladığım kadarıyla dijital ağlama duvarı , haline gelmiş başlık zaten.
vardır köşeye sıkıştığınız zamanlar hayatta. nefesinizi santim santim verirsiniz , geriye rahatça alabilmenin muamma olduğu zamanlar.. aslında ruhunuz elbette burdaki nefes.
keşke daha köşesiz , daha yuvarlak daha yumuşak geçişler olsa deriz içimizden. köşeler sivridir , köşeler acıtır benliği , köşeler sıkıştırır seni çıkmazlarda. çıkmak da var çakılmak da orada.
çatlama cesareti gösterebilen tohumlara gelsin tüm çıkışlar.
