kafede oturmaktayım, en sevdiğim şarkılardan biri olan, ismail yk nın allah belanı versin şarkısı çalmaktaydı, müziğin tirmine kendimi kaptırmış bu tip başlıklar açanlar için de nakarat kısmına eşlik etme haylindeydim, ama birden ismail sustu. herkes sustu, ölüm sessizliğini, müezzinin, eşhedüen la ilahe illallah şeklindeki sesi bozdu. noluyor diyerek, naifçe kendi özgürlüğümü kısıtlayan adama baktım. abi haklısın dedi.
ben öyle yazarların ..... dedim. ve o mekandan uzaklaştım.
