annem ve babamın evlendiği dönemde babaannem hasta. yanlış hatırlamıyorsam akciğer kanseri. hayatı boyunca da fukaralık içinde geçmiş. dedem de adam değildir şimdi. ne babalık yapmış doğru düzgün ne de kocalık. hatta soba maşası ile dövermiş babaannemi. bize de dedelik yapmadı. çok da lazım değil gerçi. zaten yaşlandı artık tüm bunlara rağmen şanslı adammış ki evlatları evlatlık yapıyor kendisine.
yatağındayken demiş ki babama "karını döversen hakkım sana haram olsun." sonra da anneme demiş ki "ben görmem herhalde ama kızın olursa, oğlum benim adımı falan koymak isterse koydurma." babama da demiş aynısını. neden deyince de "benim gibi çilekeş olur. onun kaderi güzel olsun, benzemesin bana." işte babama nasıl oturduysa bu söz, benim adımı babaannemin adını koymuş. ve bana hep der ki babaannen böyle böyle derdi, sen onun bu sözünün yanlış olduğunu göstereceksin.
21 yaşındayım. adımı da çok severim. iyi bi okula gittiğimi söyleyebilirim. hatta her şey yolunda giderse şu an gelecek kaygım yok diyebilirim. böyle ara ara sızlanırım ama mutluyum be babaanne. umarım sen de görüyorsundur.
