ne zamandır bunun hakkında birşeyler yazmak istiyordum bugüne nasipmiş.
1 haziran'da bir arkadaşım ile buluşmak için geçtiğim meydanda bir tane bile türkçe konuşamayan ellerinde yeşil-sarı-kırmızı bir sürü zımbırtı olup diğer ellerinde abdullah öcalan bayraklı kartpostal tutan değişik tipler görmeme vesile olan miting. neymiş kürt halkı dışlanıyormuş, devlet yardım etmiyormuş.
lan benim memleketim olan eskişehirdeki köy okullarının (ki özellikle uluçayır köy okulunu ziyaret etmenizi isterim) neredeyse yıkılacak vaziyete geldiği, 5 yıldır bir öğretmenin köy girişinden içeriye gelmediği ülkemde kalkıp "bizi eziyolağğ , bizi orgörüyolağğ" mantığı gayet saçma. ben yıllardır kürtler arasında yaşamış bir insanım. hepsine karşı özel duygularım olmuş, tanıdıklarımın neredeyse hepsi iyi ve güvenilir insanlardır, bir tanesinin yamuğunu görmedim. ama kalkıp da bu adamlardan da birgün "bizi eziyosunuz, hede hödö" gibi bir laf da duymadım. yıllarca tıpkı zamanımızda babalarımızın yaptığı gibi kardeşçe yaşadık.
ama o gün mitingdeki gereksiz tiplere bakınca, uğruna can verilecek şekilde sevilen arkadaşların gözlerindeki o ışıktan çok yoksun; bir o kadar bölücü ve irrite edici bakışlar gördüm. türkiyenin en büyük şehirinin, en önemli bir kaç meydanından birinde türkçe konuşan 10'dan fazla insan göremedim. hadi bunu geçtim, yaşlı teyzelerin eline verdikleri o öcalan resimli bayrağı da kürt milletine, özellikle de bu ülkenin nimetlerini yiyen o teyzeye yakıştıramadım. yazıklar olsun...
