Bâzen sığınırız
Bize benzeyen, bizim gibi olan, tanımadığımız bir insana
Güveniriz, saygı duyarız, severiz
Ansızın yollarından geçeriz
Ama nedenini asla bilmeyiz
Kader deriz
Bâzen korkarız
Bize benzeyen, bizim gibi olanlardan
Acı çekeriz
Ama yine de nedenini bilmeden vazgeçemeyiz
Çünkü ‘’Kaderimiz!‘’ deriz
Bâzen ağlarız, bâzen güleriz
Bizim gibi olanlara, bizden kaybolanlara
izini bulamayız
Nereye ve ne için gittiklerini asla bilemeyiz
Sonrasında ‘’Anılarımız ‘’ deriz
Bâzen taşınırız, taşırız
Omuzlarımızda
Farkına bile varamadığımız
Sevaplarla birlikte günahları
Ne için yaşadığımızı asla bilemeyiz
Bilmeden hata işleriz
Sonrasında ‘’Kuluz ‘’ deriz
Bâzen hayatımızdaki izleri adımlarımızdan alırız
Denizdeki gelgitler gibi
Zamanı gelince çekiliriz
Zamanı gelince çekiniriz
Neden ve niçin çekildiğimizi çekindiğimizi asla bilmeyiz
Yol deriz, yolcuyu bekleriz
Bâzen susarız
Konuşmayız
Anlatmaktan korkarız
içimizden gelen sessizliğin
Nefesimiz kadar yakın olduğunu bilmeyiz
Evrenin sessizliğinde kaybolur
Son deriz, sonrasını bekleriz
Bâzen de biliriz, biliniriz
Biliyor ve biliniyor olmaktan
Sorunları da beraberinde getiririz
Ama nedenini biliriz
Anlatmaktan ve anlıyor olmaktan çekinmeyiz
Hem de anlatmak isteriz
Ve sessizlikten gelen güzele sesleniriz
Bak güzelim, bu dünya var ya
Bâzen dost görünür
Bâzen başıboş bir derya
Yıldızlar bir dünya
Sen içinde bir rüya
işte o an var ya
Zamanla gelen ömrü yaşarız doyasıya
Sözcükler yetmezse biteriz.
