Artık dayanacak halim kalmadı.
Tanrım!
Neler yapıyorlar bu adamlar bana!
Duymuyor, görmüyor, dinlemek istemiyorlar beni.
Ne yaptım onlara?
Neden eziyet ediyor, benim gibi zavallıdan ne istiyorlar, ne verebilirim onlara?
Hiçbir şeyim yok.
Bittim artık, dayanamayacağım.
işkencelerinden başım ateşler içinde yanıyor, her şey dönüyor gözlerimin önünde.
Yok mu beni buradan kurtaracak bir?
Bir troika; yıldırım gibi atlar koşulu troika gelsin!
Babayiğit bir arabacı sürsün aslanlarını, şıngır şıngır ötsün çıngıraklar
Uçursunlar beni bu cehennem dünyasından
Uzağa, çok uzağa
Hiçbir şey göremeyeceğim, duyamayacağım bir yere
işte gökteki bulutlar kabarıp dönmeğe başladı önümde, uzaktan bir yıldız parladı.
Ormanların loşluğu, ayın donuk ışığı gözümün önünde kaydıkça kayıyor
Ayaklarımın altında mavi bir sis şeridi yayıldı
Havada gerilen bir telin vınlamasını duyuyorum.
Bir yanımda deniz, öbür yanımda italya.
işte Rus köylerinin karanlık evleri belirdi. oracıkta bir karaltı halinde gördüğüm küçük ev benim evim mi yoksa?
Pencerenin önünde oturan kadın anam olmasın?
Anacığım, kurtar zavallı oğlunu!
Ağrıyan başına bir damla gözyaşı akıt, ne olur!
Gör, nasıl hırpalıyorlar evladını, bağrına bas bedbaht öksüzünü
Yok onun yeri bu dünyada artık, insanlar aleminden attılar onu...
Bari sen acı hasta oğluna anacığım!
Şey... Haberiniz var mı?
Cezayir Beyinin burnunun altında kocaman bir ben varmış!
*eserden alıntı.
