şiirlerinin böğürerek okunmasına gerek olmayan şair.
bakın gurbet diye bir şiiri var hiç de coşmanıza gerek yok, sakin olun, ağır ağır okuyun.
Dağda dolaşırken yakma kandili,
Fersiz gözlerimi dağlama gurbet!
Ne söylemez, akan suların dili,
Sessizlik içinde çağlama gurbet!
Titrek parmağınla tutup tığını.
Alnıma işleme kırışığını
Duvarda, emerek mum ışığını,
Bir veremli rengi bağlama gurbet
Gül büyütenlere mahsus hevesle,
Renk dertlerimi gözümde besle!
Yalnız, annem gibi, o ılık sesle,
içimde dövünüp ağlama gurbet!..
not: necip fazıl'ın şiirleri sadece "sakarya türküsü"nden ibaret değildir. sakarya da coşkuyla okunacak bir şiir değildir. ama sonlarında vurgunuza bağlı olarak coşabilirsiniz.
çile adlı eserinin bir bölümü didaktik şiirlerden oluşmakla beraber kesinlikle şiir salt eğitmek yönlendirme amaçlı kullanmamıştır. elbette her düşünen bir inanca sahip olan herkes kadar didaktik olmuştur.
ölümü hiç bir zaman özlememiş günahları nedeniyle ölümden korkmuş bir şiirinde ölümü övmüştür. ama o şiirde ölümü özlemek için değil kendisi gibi ölümden korkanlara ölümü sevimli göstermek amacıyla yazılmıştır. onun dışında ölümü özlediğine dair bir tek sözü yoktur.
ve asla ama gençlikten umutsuz olmamış, gençliğe hitabesi'nde bunu gayet güzel göstermiştir.
