insan ilişkilerinde, ortaya koyduğun her ifade, o ifadedeki ses tonun, o ses tonuna eşlik eden yüz ifaden ve diğer sözel olmayan iletişim parçaları sana dair bir şeyler ele verir.
ve çok acı bir gerçek yüzüne yumruk gibi iner. başklarının gözünden kendine baktığında, engel olamadığın bir yabancılık hissine kapılırsın. kullandığın her kelime, gülüşün, onaylayışın, karşıya yansıttığın hatta yansıtmadığın her şey, iğrenç bir yığıntı haline gelir ve sen bu yığında kaybolursun. başkalarındaki "sen" seni korkutur. ağzından dökülen her kelime, karşındaki kişiye çarpar ve başka bir şeye dönüşerek geri seker. çatlak bir aynada, eğri büğrü benliğinden korkarsın. dehşete düşersin.
sonra susarsın. her kelimenin seni daha az sen yapacağını, sana ihanet edeceğini ve hiçbir zaman anlaşılamayacağını bilir hale gelince ölüm sessizliği kaplar seni. en iyisi susmaktır.
