"Başarmak için, başarıya olan tutkunuzun, başarısızlığa olan korkunuzu yenmesi gerekiyor."
Bu sözü sürekli ama sürekli hatırlamalıyım... Tutku mu az, korku mu çok? bilemiyorum. Bir gerçek var ki başarmak için çabaladığım her günün ardından gelen bir umutsuzluk bir vazgeçiş; "nasılsa olamayacak." içimdeki bu karamsarlığı silemiyorum. Olmayacak korkumu aşıp elimden gelen için çabalayamıyorum. Her çabasız gün, tv karşısında, yatakta ya da bir şekilde boş boş geçiyor. Üzülüyorum... Kendime yeni bir ben lazım.
